Κυπαρισσία: Μια ιστορία όλο γοητεία

NORA’S LUXURY SUITE

Το ωραιότερο διαμέρισμα στην Άνω Πόλη Κυπαρισσίας

Με υψηλού επιπέδου design & παροχές που αναβαθμίζουν τα πρότυπα φιλοξενίας

ΚΑΝΤΕ ΚΡΑΤΗΣΗ

…Οἳ δὲ Πύλον τ’ ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν
καὶ Θρύον Ἀλφειοῖο πόρον καὶ ἐΰκτιτον Αἰπὺ
καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Ἀμφιγένειαν ἔναιον
καὶ Πτελεὸν καὶ Ἕλος καὶ Δώριον, ἔνθά τε Μοῦσαι
ἀντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήϊκα παῦσαν ἀοιδῆς
Οἰχαλίηθεν ἰόντα παρ’ Εὐρύτου Οἰχαλιῆος•… (B 591-596)

Αναζητώντας τις ρίζες, βρίσκουμε τις πρώτες αναφορές για την Κυπαρισσία στους στίχους του Ομήρου. Ακόμη ο μεγάλος ταξιδευτής και γεωγράφος της αρχαιότητας Παυσανίας πέρασε από τον Κυπαρισσίεντα και έκανε αναφορές, μεταξύ άλλων και στη Διονυσιάδα πηγή (σημερινό Αη Λαγούδη), στην παραλία της πόλης.

Η ιστορία της Κυπαρισσίας είναι πολύ μεγάλη και συμβαδίζει με αυτήν της Πελοποννήσου. Το ξεκίνημά της χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Κατά τα ομηρικά χρόνια η Κυπαρισσία ονομαζόταν «Κυπαρισσίεντας» και ανήκε στο βασίλειο της Πύλου, του βασιλιά Νέστορα. Αργότερα η περιοχή υποδουλώθηκε στην Αρχαία Σπάρτη μαζί με την υπόλοιπη Αρχαία Μεσσηνία. Πολλοί ενδιαφέρθηκαν για τη στρατηγική θέση της πόλης ανά τους αιώνες: Στη θέση της αρχαίας Ακρόπολης χτίστηκε κάστρο κατά τα Βυζαντινά χρόνια, στη συνέχεια Φράγκοι και Τούρκοι κατακτητές ανακατασκεύασαν το φρούριο κάνοντας τις απαραίτητες προσθήκες δίνοντας του τη σημερινή του μορφή. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Αρκαδιά, όπως ονομαζόταν το Μεσαίωνα η Κυπαρισσία, είχε προνομιούχο θέση ως εμπορικό κέντρο της περιοχής. Το σημερινό της όνομα οφείλεται στον Όθωνα.  Στην Κυπαρισσία ανακαλύφθηκαν τάφοι της Κλασικής και Ρωμαϊκής εποχής, ενώ στην κορυφή του όρους Ψυχρό διασώζεται σήμερα το Φράγκικο Κάστρο της.

Το όνομά της, η Κυπαρισσία το οφείλει κατ’ άλλους μεν στα πολλά κυπαρίσσια, που σαν δάση την γυρώζωναν στη χαραυγή της ιστορίας της, κατ’ άλλους δε στον Κυπάρισσο. Αυτός ήταν γιος του Μινύα.

Ο μύθος πάντα, θέλει τον Κυπάρισσο, καλό κυνηγό και φίλο του θεού της μουσικής και του φωτός, του Απόλλωνος. Κάποτε στο κυνήγι του, σκότωσε ένα ελάφι. Και από τότε, μελαγχόλησε. Πριν να πεθάνει, τον λυπήθηκαν οι θεοί και άκουσαν τις παρακλήσεις του. Τον έκαναν κυπαρίσσι. Και πολλά ήταν τα κυπαρίσσια την εποχή εκείνη στην Κυπαρισσία, στην πόλη δηλαδή που λατρευόταν ο θεός – φίλος του Κυπάρισσου, ο Απόλλων.

Στην Κυπαρισσία, λατρευόταν τότε πλην του Απόλλωνος και η θεά της σοφίας, η Αθηνά. Η λατρευόμενη μάλιστα στην Κυπαρισσία Αθηνά, είχε και την επωνυμία «Κυπάρισσος» ή «Κυπαρίσσια» Αθηνά, της οποίας μάλιστα ο ναός βρισκόταν στη θέση του σημερινού ναού της Αγίας Τριάδας (λέγεται ότι η Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού στηρίζεται πάνω στα απομεινάρια μιας κολόνας του αρχαίου). Και ο ναός του Απόλλωνος, πρέπει να ήταν εκεί που είναι σήμερα το παλαιοκτισμένο εκκλησάκι του καβαλάρη Αη-Γιώργη, κοντά στην είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού. Επίσης λατρευόταν και ο θεός Διόνυσος.

Ο «Κυπαρισσίεντας» ανήκε στο βασίλειο της Πύλου, του βασιλιά Νέστορα. Μάλιστα ο Κυπαρισσίεντας συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο αποστέλλοντας 11 πλοία, υπό τη διοίκηση του Νέστορα, σύμφωνα με τον Όμηρο. Αργότερα η περιοχή του Κυπαρισσίεντα υποδουλώθηκε στους Σπαρτιάτες μαζί με την υπόλοιπη Μεσσηνία. Ο Κυπαρισσίεντας ήταν μια ακμάζουσα πολιτισμικά, οικονομικά και εμπορικά πόλη. Μάλιστα το 199 π.Χ. έκοψε και δικό του νόμισμα.

Ένας ολόκληρος πολιτισμός ήρθε στο φως, ερείπια μεγάλης έπαυλης της υστερορωμαϊκής εποχής. Οι κτηριακές υποδομές περιλαμβάνουν λουτρικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις οι οποίες ανήκουν σε τρεις αλλεπάλληλες οικοδομικές φάσεις, που αρχίζουν από τον 1ο αιώνα π.Χ. και διαρκούν ως και τις αρχές του 5ου αιώνα. Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει την έπαυλη και συγκρότημα κατοικιών που ανήκαν στον οικοδομικό ιστό του αρχαίου Κυπαρισσίεντα, ο οποίος αναπτύχθηκε γύρω από την αρχαία αγορά, με κομβικό σημείο το λιμάνι. Στα ευρήματα περιλαμβάνονται τμήματα αγγείων και διακοσμημένων λύχνων, χάλκινα νομίσματα, κ.α. Επιπλέον, ανακαλύφθηκε στην παραλιακή ζώνη τμήμα του αρχαίου παράλιου οικισμού, η κατοίκηση του οποίου άρχισε από τους ύστερους ελληνιστικούς χρόνους (2ος αιώνας π.Χ.) και συνεχίστηκε έως την ύστερη ρωμαϊκή εποχή (4ος αιώνας). Στα ευρήματα περιλαμβάνονται αγκίστρια και βελόνες για το ράψιμο των διχτυών, ένδειξη ότι η κύρια ασχολία των κατοίκων του οικισμού ήταν η αλιεία, καθώς επίσης πληθώρα κεραμικών, νομισμάτων και άλλων αντικειμένων της καθημερινής ζωής των κατοίκων του αρχαίου Κυπαρισσίεντα.

Το κάστρο των “γιγάντων”

Κατά την βυζαντινή εποχή στη θέση της αρχαίας Ακρόπολης του Κυπαρισσίεντα χτίστηκε το Κάστρο της Αρκαδίας, γνωστό και ως Κάστρο των Γιγάντων ή Κάστρο της Αρκαδιάς. Μάλιστα ο ένας από τους πύργους του κάστρου αυτού έμεινε γνωστός ως «πύργος του Ιουστινιανού». Την περίοδο αυτή όμως, η Κυπαρισσία, όπως και η Πάτρα και άλλες πόλεις και μικρότεροι οικισμοί της δυτικής Πελοποννήσου, παρουσιάζουν πληθυσμιακή μείωση. Κατά την ιστορικό Άννα Αβραμέα στην μελέτη της «Η παλαιοχριστιανική και πρωτοβυζαντινή Πελοπόννησος», συγκρίνοντας τους οικισμούς που αναφέρονται στην «Tabula Peutingeriana», του 4ου αιώνα, με αυτούς που περιλαμβάνει ο κατάλογος του «Συνέκδημου» του Ιεροκλέους, του 6ου αιώνα, διαπιστώνεται «ότι το κεντρικό και δυτικό τμήμα της Πελοποννήσου γίνεται προοδευτικά ασθενέστερο, δηλαδή εξαφανίζονται από τα μέρη αυτά οι περισσότεροι μικροί οικισμοί, ενώ αντίθετα το ανατολικό τμήμα ενισχύεται. Αυτή η κλίση προς τα ανατολικά, που ανιχνεύεται τόσο νωρίς, δικαιολογείται από τη στροφή του τόπου προς τις νέες πολιτικές κατευθύνσεις της Αυτοκρατορίας, οι οποίες υπαγορεύονται από την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης». Σύμφωνα επίσης με τον «Συνέκδημο», η Κυπαρισσία, τον 6ο αιώνα, περιλαμβανόταν ανάμεσα στις 79 (εσα: οθ’) πόλεις της βυζαντινής Επαρχίας Ελλάδος, η οποία αποτελούσε διοικητική συνέχεια της προηγούμενης ρωμαϊκής Επαρχίας Αχαΐας και η οποία διοικείτο από ανθύπατο, με έδρα την Κόρινθο.

Στην περίοδο του Μεσαίωνα, μεταξύ 1262-1432, η Κυπαρισσία, αναφερόμενη τότε ως Αρκαδία ή Αρκαδιά αποτέλεσε την έδρα της Βαρωνίας της Αρκαδίας. Η βαρωνία αυτή ήταν ένα κρατίδιο υποτελές στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας που ιδρύθηκε το 1261/2 από τον πρίγκιπα Γουλιέλμο Β’ Βιλλαρδουίνο. Αρχικά, η πόλη της Αρκαδίας αποτελούσε τμήμα των προσωπικών κτήσεων του πρίγκιπα και σχηματίστηκε ως αποζημίωση για τον Βιλαίν Α΄ ντ’Ωλναί (Vilain d’Aulnay) μετά την βυζαντινή ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τη Λατινική Αυτοκρατορία το 1261. Η κατοικία του βαρώνου ήταν το επισκευασμένο αρχαίο Κάστρο της Αρκαδίας. Η ιστορία της περιόδου αυτής είναι ιδιαίτερα πλούσια. Η Βαρωνία της Αρκαδίας ήταν και το τελευταίο υπόλειμμα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας που υπέκυψε, το 1432, στους Βυζαντινούς Δεσπότες του Μορέως. Μετά την κατάκτηση της Πάτρας και της Χαλανδρίτσας το 1429-1430, που σήμανε και την ντε φάκτο κατάλυση του Πριγκιπάτου, ο τελευταίος Πρίγκιπας, Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας, κράτησε μόνο την Αρκαδία ως προσωπικό του φέουδο. Μετά το θάνατό του το 1432 όμως, ο Δεσπότης Θωμάς Παλαιολόγος, καίτοι γαμπρός του Ζαχαρία, κατέλαβε τη βαρωνία και φυλάκισε την χήρα του Ζαχαρία και πεθερά του, η οποία και πέθανε στη φυλακή.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Αρκαδιά, είχε προνομιούχο θέση ως εμπορικό κέντρο της περιοχής και το κάστρο της φυλασσόταν από φρουρά 300 Αλγερινών.[2]

Κατά τη δεύτερη περίοδο των Ενετών έγινε η πρώτη επίσημη απογραφή στην Πελοπόννησο στην οποία αναφέρεται ότι το 1689 η Κυπαρισσία (Αρκαδία ή Αρκαδιά) είχε 745 κατοίκους. Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Αρκαδία (Arcadia quattro Borghi), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).

Ο μεγάλος και καταστροφικός σεισμός που έγινε στις 15 Αυγούστου 1886, τραυμάτισε την κωμόπολη, όπως και τα γειτονικά Φιλιατρά, με αποτελέσματα καταστροφικά, τόσο στην οικονομία της, όσο και στην γενικότερη ζωή των κατοίκων της, αλλά συνέβαλε ταυτόχρονα και στην εκ νέου ανοικοδόμησή της.

Η Κυπαρισσία στην «κοινωνία της σταφίδας»

Στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα η περιοχή της Κυπαρισσίας, όπως και οι γειτονικές περιοχές του Πύργου, των Φιλιατρών και των Γαργαλιάνων, άκμασαν οικονομικά με την άνθιση του εμπορίου και την καλλιέργεια της σταφίδας καθώς και τις μεγάλες εξαγωγές της στην Ιταλία και γενικότερα στην Ευρώπη. Η ευρύτερη περιοχή της Τριφυλίας, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην παραγωγή της σταφίδας, κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα ως και τις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς η σταφιδοκαλλιέργεια εξελίσσεται σταδιακά σε μονοκαλλιέργεια. Σύμφωνα με την ιστορικό Καίτη Αρώνη-Τσίχλη: “Μετά το άνοιγμα της γαλλικής αγοράς (1878 και εξής) όλη η εθνική οικονομία εξαρτάται από την εξαγωγή του «χρυσοφόρου» προϊόντος (που αντιπροσωπεύει πάνω από το μισό των συνολικών εξαγωγών της χώρας). Γύρω από την καλλιέργεια και το εμπόριο της σταφίδας ζει και αναπτύσσεται ένας ολόκληρος κόσμος, η «κοινωνία της σταφίδας». Στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Πάτρα ­ κατ’ εξοχήν πόλη-λιμάνι που οργανώνει την παραγωγή του προϊόντος και ελέγχει τις εξαγωγές ­ ή ο Πύργος, αλλά και στα χωριά και στις κωμοπόλεις, όπως το Ξυλόκαστρο, τα Λεχαινά, οι Γαργαλιάνοι ή τα Φιλιατρά, όλη η ζωή και οι δραστηριότητες των κατοίκων καθορίζονται από τη σταφίδα. Μια ολόκληρη αλυσίδα επαγγελμάτων, από τους σταφιδοπαραγωγούς και τους σταφιδεμπόρους, τους τραπεζίτες, τους μεσίτες, τους παραγγελιοδόχους, τους ασφαλιστές και τους δικηγόρους ως τους φορτωτές, τους μαουνιέρηδες και τους εργάτες κατασκευής κιβωτίων, ζει, ευημερεί και πλουτίζει χάρη στη σταφίδα”.  Το λιμάνι της Κυπαρισσίας, όπως και τα λιμάνια των Φιλιατρών (η Αγία Κυριακή και ο Άγριλος) και των Γαργαλιάνων (η Μαραθόπολη), αλλά και η σιδηροδρομική γραμμή των ΣΠΑΠ, με αφετηρία τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κυπαρισσίας θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην μεταφορά της σταφίδας, αλλά και άλλων προϊόντων της ευρύτερης περιοχής της Τριφυλίας,[17] όπως το ελαιόλαδο, το κρασί και το αλάτι, προς τα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Μετά το 1925 ενεργότερο ρόλο είχε επίσης στην ευρύτερη περιοχή της Τριφυλίας και ο Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός (ΑΣΟ).

Η Κυπαρισσία περιλαμβάνεται στις κωμοπόλεις-πόλεις οι οποίες υπέστησαν καταστροφές και είχαν θύματα κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αλλά και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Άνω Πόλη Κυπαρισσίας: Γοητεία από παραμύθι που πρέπει να ζήσεις

Η πόλη είναι χωρισμένη στην παλαιά Άνω Πόλη, η οποία έχει κηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός, και στη Νέα Πόλη ή Κάτω Πόλη, μία πρόσφατα χτισμένη περιοχή που φθάνει μέχρι την ακτή. Στην Άνω Πόλη υπάρχουν πολλά διάσπαρτα ιστορικά μνημεία που μαρτυρούν την ιστορία της, όπως το Κάστρο της Αρκαδιάς, η πλατεία της Αρκαδιάς με τον πλάτανο και τις Κρήνες στην είσοδο του κάστρου, τα Δημόσια Λουτρά (χαμάμ), τα καλντερίμια κ.α. Η Κάτω Πόλη είναι μία σύγχρονη πόλη με ελάχιστα παραδοσιακά στοιχεία.

Η ζωή στην πόλη της Κυπαρισσίας

Η Κυπαρισσία έχει άριστη ρυμοτομία και διαθέτει όλες τις ανέσεις μιας σύγχρονης πόλης. Είναι παράλληλα αγροτικό και εμπορικό κέντρο.

Στην κωμόπολη της Κυπαρισσίας λειτουργούν τραπεζικά υποκαταστήματα, ταχυδρομείο, διάφορα ιατρεία, Κέντρο Υγείας, δημοτικά σχολεία, καθώς και Γυμνάσιο και Λύκειο. Η πόλη είναι επίσης έδρα αρκετών πολιτιστικών, αναπτυξιακών και αθλητικών σωματείων.

Στην Κυπαρισσία εκτός από τις κατοικίες, υπάρχει κεντρική αγορά, καθώς και διάφορα εμπορικά καταστήματα, φαρμακεία, φούρνοι, παραδοσιακά καφενεία γύρω από την κεντρική πλατεία της και άλλους κεντρικούς δρόμους. Επίσης, καφέ, εστιατόρια, μπαρ, ταβέρνες, σούπερ-μάρκετ, βενζινάδικα, βουλκανιζατέρ κ.λπ. καταστήματα διαφόρων μηχανολογικών εφοδίων και αγροτικών εργαλείων, που βρίσκονται σε διάφορα κεντρικά σημεία και τις οδικές αρτηρίες της κωμόπολης. Από αθλητικές υποδομές υπάρχουν επίσης γήπεδο, κλειστό γυμναστήριο και κολυμβητήριο, ολυμπιακών προδιαγραφών, σε έκταση 3.900 τ.μ., το οποίο λειτουργεί μόνο κατά τη θερινή περίοδο.

Στην Κυπαρισσία, έχει την έδρα της η Ιερά Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας. Ο πολιούχος Άγιος της Κυπαρισσίας είναι ο Άγιος Αθανάσιος ο Νέος, ο Θαυματουργός επίσκοπος Χριστιανουπόλεως, ο οποίος τιμάται στις 17 Μαΐου. Οι πλέον σημαντικές εκκλησίες της Κυπαρισσίας είναι ο Ιερός Ναός Αγίας Τριάδας στην Άνω Πόλη (πρώην μητροπολητικός) ο Ιερός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Αθανασίου και ο Ιερός Ναός της Ευαγγελιστρίας.

Βιολογικός καθαρισμός Κυπαρισσίας

Η Κυπαρισσία διαθέτει, από το 2012, μια από τις πλέον σύγχρονες μονάδες βιολογικού καθαρισμού. Ως εκ τούτου η θάλασσα και οι παραλίες κυπαρισσιακού κόλπου, είναι από της πλέον καθαρές, βραβευμένες κάθε χρόνο με την γαλάζια σημαία του ΕΟΤ.

Στην Κυπαρισσία έχει την έδρα της και η Κοινωφελής Επιχείρηση Παιδείας, Πολιτισμού, Αλληλεγγύης, Περιβάλλοντος (Κ.Ε.Π.Π.Α.ΠΕ.ΔΗ.Τ) με δράσεις που στοχεύουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών του Δήμου Τριφυλίας, όπως:

α. Το Εικαστικό Εργαστήρι,
β. Το Τμήμα Εκμάθησης Μουσικών Οργάνων,
γ. Η Σχολή Τέχνης,
δ. Η Οργάνωση Πολιτιστικών Εκδηλώσεων.

Διεθνές Φεστιβάλ Παράδοσης

Το Διεθνές Φεστιβάλ Παράδοσης, το οποίο ξεκίνησε για πρώτη φορά το 2004, αποτελεί δημιούργημα του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Κυπαρισσίας (Μ.Ε.Σ.Κ.) και συνδιοργανώνεται κάθε χρόνο από τον Μ.Ε.Σ.Κ., τον Δήμο Τριφυλίας, την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Τριφυλίας, την Περιφέρεια Πελοποννήσου και άλλους φορείς με τη συμμετοχή ξένων αποστολών. Διαρκεί πέντε ημέρες και αποσκοπεί στη βελτίωση της γνώσης για τον πολιτισμό και την ιστορία των λαών, καθώς και για την ενθάρρυνση των πολιτιστικών συνεργασιών σε διεθνές επίπεδο.

Δημοτική Βιβλιοθήκη Κυπαρισσίας

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κυπαρισσίας, στεγάζει περίπου 13.000 βιβλία και ιδρύθηκε το 1970. Κατά το παρελθόν είχε σημαντική επιμορφωτική δραστηριότητα, αλλά σήμερα δεν λειτουργεί λόγω έλλειψης χώρου στέγασης.

Λαογραφικό Μουσείο Κυπαρισσίας

Το Λαογραφικό Μουσείο Κυπαρισσίας, το οποίο έχει ως στόχο την διατήρηση, προβολή και διαφύλαξη κάθε είδους παραδοσιακού υλικού ή πνευματικού δημιουργήματος των κατοίκων της Τριφυλίας, βρίσκεται στην Άνω Πόλη Κυπαρισσίας και κατά καιρούς φιλοξενούνται σε αυτό εκθέσεις, αλλά και διάφορες άλλες εκδηλώσεις στον προαύλειο χώρο του. Το Λαογραφικό Μουσείο Κυπαρισσίας, στεγάζεται στο αναπαλαιωμένο κτίριο του παλιού Επαρχείου. Στο κτίριο αυτό υπηρέτησε ως έπαρχος ο Χρηστάκης Παλαμάς και διέμεινε επίσης εκεί, για έναν περίπου χρόνο και ο αδερφός του Κωστής Παλαμάς, στο χρονικό διάστημα κατά το οποίο ήταν φοιτητής.

Πολιτιστικοί φορείς

Στην Κυπαρισσία, αλλά και σε γειτονικά της χωριά, τα οποία ανήκουν στον Δήμο Τριφυλίας, έχουν σημαντική δράση αρκετοί σύλλογοι και φορείς με ποικίλες πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως οι: Η Δημοτική Φιλαρμονική Ορχήστρα Κυπαρισσίας, ο Μορφωτικός Σύλλογος Κυπαρισσίας (Μ.Ε.Σ.Κ.), ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής και Καλών Τεχνών, ο Σύλλογος Γυναικών Κυπαρισσίας “Η Γαία”, ο Σύλλογος για την Προστασία και Αναβίωση της Άνω Πόλης της Κυπαρισσίας, το Πρόγραμμα για την Προστασία και Ανάδειξη της Παλαιάς Πόλης της Κυπαρισσίας, ο Σύλλογος Ολυμπίων “Επικούρειος Απόλλων”, ο Φυσιολατρικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Απανταχού Ξηροκαμπιτών, ο Πολιτιστικός Σύλλογος “Καπούτσι” Αρμενιών, ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Σπηλιάς “Ο Ερμής”, ο Σύλλογος Απανταχού Αρμεναίων, ο Σύλλογος Περδικονεριτών Τριφυλίας, ο Σύλλογος Κυπαρισσίων “Η Αρκαδία”, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γιαννίτσαινας “Ο Άγιος Διονύσιος” και ο Προοδευτικός Σύλλογος Φαρακλάδας.

Τοπικά έθιμα – πανηγύρια

Τα τοπικά έθιμα και τα πανηγύρια της Κυπαρισσίας διακρίνονται για την ιδιαιτερότητά τους. Καλοκαιρινές εκδηλώσεις και πανηγύρια, με ποικίλα προγράμματα, διοργανώνονται κάθε χρόνο στην κεντρική πλατεία της Κυπαρισσίας.

 

 

Για πληροφορίες διαμονής και κρατήσεις σε πολυτελές διαμέρισμα στην Άνω Πόλη Κυπαρισσίας:

+30 211 71 02 146

info@kyparissia-apartments.com